Bóg kocha Ciebie, właśnie Ciebie!
On kocha Ciebie miłością osobistą, bezwarunkową, za darmo „bo Bóg jest miłością” (1 J 4, 86).
Bóg jest wszechmogący i czyni wszystko, co chce, ale jest jedna rzecz, której nie może zrobi:
Nie może przestać kochać. „Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie” (Iz 54,10)!
Dlaczego tak trudno doświadczyć nam Bożej miłości?
To grzech przeszkadza nam w doświadczeniu miłości Bożej. Każdy z nas jest grzesznikiem.
„Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej”(Rz 3, 23).
Jest z tego jakieś wyjście ? Jezus już Ciebie zbawił !
On umarł za Twój grzech, a przez Jego zmartwychwstanie pokonana została śmierć. On oddał swoje życie za Ciebie, abyś życie miał. Jest to jak życie za życie, czyli odkupienie.
„Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.”
I to wystarczy ?
Uwierz, nawróć się i ogłoś Jezusa swoim jedynym Panem i Zbawicielem. W liście do Rzymian jest napisane :
„Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami do zbawienia.”
Decyzja należy do Ciebie. Jeżeli chcesz zaproś Go do swojego życia słowami modlitwy:
Panie Jezu, Ty kochasz mnie dzisiaj takiego, jakim jestem. Przyjmuję pełnię Twojej miłości, uznaję przed Tobą moją grzeszność. Dziękuję Ci, że przebaczyłeś moje grzechy umierając za mnie na krzyżu. Uznaję w Tobie jedynego Pana i Zbawiciela, oddając Ci całe moje życie, i otwieram moje serce dla Ciebie. Daj mi Ducha Świętego, który poprowadzi mnie do wspólnoty. Amen”
Czy to koniec?
Nie - to dopiero początek nowego życia w Chrystusie. Wspólnota jest miejscem duchowego wzrostu wśród ludzi Kościoła. W Dziejach Apostolskich czytamy:
„Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.”
Dlatego zachęcamy, abyś poszukał wspólnoty, w której będziesz mógł wzrastać.